Od ponad roku Komisja Kodyfikacyjna Prawa Pracy pracuje nad nowymi rozwiązaniami, które maja się znaleźć w indywidualnym i zbiorowym kodeksie pracy. Projekt zmian zaproponował Prezydent RP -jak uzasadnia- ze względu na liczne problemy pojawiające się na gruncie istniejących przepisów.

Czego te zmiany dotyczą? Króciutko najważniejsze rzeczy z punktu widzenia pracodawcy i pracownika, o których wiemy już dziś.

1. Możliwość pracy z domu- czyli (teoretycznie) odpowiedź prawa na praktykę.

Myślę, że każdy z nas kiedyś pracował z domu będąc pracownikiem etatowym (nie mówię tu o osobach prowadzących własną działalność gospodarczą, które najczęściej pracują zawsze i wszędzie) Możliwość pracy z domu do tej pory nie była jednak w żaden sposób regulowana prawnie, jeżeli nie była to stricte forma telepracy, o której mowa w art. 67⁵ – 67¹⁷  Kodeksu Pracy w jego aktualnym brzmieniu. Nowe przepisy zakładają możliwość pracy z domu, ale tylko w nadzwyczajnych sytuacjach np. w przypadku choroby dziecka. Tego ile dni będzie można pracować w tej formie i jak ewidencjonowany będzie taki czas pracy dowiemy się w najbliższym czasie, na dzień dzisiejszy szczegóły nie są znane. Tak więc, jeżeli po wejściu w życie nowego kodeksu pracy pracownik będzie chciał pracować z domu, ale nie zajdzie żaden nadzwyczajny przypadek przewidziany w przepisach, to będzie tak jak do tej pory- to strony stosunku pracy same ustalą, jak ta praca zdalna ma wyglądać i jak będzie rozliczana.

2. Powrót starych zasad udzielania zaległego urlopu.

Pamiętacie czasy kiedy zaległy urlop musiał być udzielony do marca następnego roku? Stara regulacja wraca jako nowa. Niewykorzystany wypoczynek pracownik będzie musiał wybrać w pierwszym kwartale nowego roku. W wyjątkowych sytuacjach (i tu znów nie wiemy o jakie sytuacje chodzi) termin ten będzie dłuższy o pół roku, czyli do września.  Jeśli firma nie udzieli w tym czasie urlopu wypoczynkowego przysługującego za zeszły rok, pracownik zyska prawo do ekwiwalentu finansowego. Zdaniem ekspertów zasiadających w Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Pracy, taki stan prawny miałby wzmocnić rekreacyjny charakter urlopu, który z założenia ma służyć zregenerowaniu sił w danym okresie po to, aby zatrudniony mógł kontynuować swoje obowiązki. Pytanie brzmi- jakie w takim razie było uzasadnienie wydłużania możliwości odbierania zaległego urlopu, skoro termin marcowy już kiedyś obowiązywał? Na to pytanie może odpowiedzieć wyłącznie Ustawodawca.

3. Wzmocnienie ochrony pracownika.

Kolejną ważną zmianą jest propozycja rozszerzenia ochrony pracowników. Jednym z jej elementów ma być możliwość ubiegania się przez pracownika o odszkodowanie od pracodawcy w przypadku mobbingu już w trakcie zatrudnienia lub w sytuacji, gdy pracodawca sam rozwiąże z pracownikiem umowę. Na dzień dzisiejszy rozwiązania zastosowane w Kodeksie Pracy warunkują ubieganie się o odszkodowanie od rozwiązania stosunku pracy z powodu mobbingu przez pracownika. To zaś było niejednokrotnie wykorzystywane przez pracodawców, którzy spodziewając się pozwów pod pracowników, zwalniali ich za wypowiedzeniem, przez co pozbawiali ich możliwości dochodzenia odszkodowania na gruncie przepisów z Kodeksu Pracy.

Opisane powyżej  zmiany, to podobno wierzchołek góry lodowej. Komisja Kodyfikacyjna Prawa Pracy ma zakończyć swoją pracę w lutym 2018 roku. Wtedy też powinniśmy poznać wszystkie pomysły Ustawodawcy na nowy Kodeks Pracy.  A do tego czasu Komisja będzie jeszcze pracować nad sposobem organizacji czasu pracy i uregulowaniem możliwości dzielenia się pracą, pracą na wezwanie oraz tzw. „job sharingiem”- czyli możliwością dzielenia jednego etatu na dwóch pracowników w taki sposób, że np. jeden pracuje w poniedziałek i piątek, a drugi na tym samym stanowisku we wtorek, środę i czwartek. Sama jestem ciekawa, jak to będzie wyglądać, a jeszcze ciekawsza tego, jak będzie funkcjonować!